پرهیز از زندگی لهوی که اساس آن بر لذت محوری و رفاه طلبی است. زندگی انسان دین مدار را از زندگی سایرین متمایز می سازد.
در زندگی لهوی آرمان روشنی وجود ندارد؛ از این رو، فرد در معرض ابتلا به روزمرگی است و برای فرار از روزمرگی به تنوع طلبیِ هیجانی آور روی می آورد.
